Kwiat Juno
Ta roślina jest jednym z tych kwiatów, które mogłyby urozmaicić kolekcję kwiatów w jego ogrodzie. Juno rośnie w naturze na pustynnych stepach Azji Środkowej. Roślina ta należy do rodziny tęczówki, która obejmuje około trzy tuziny gatunków.
Z wyglądu Juno bardzo przypomina irysy reticulata, ale tutaj kończą się podobieństwa. Irysy są kłączowymi bylinowymi roślinami o ostrych liściach, działki są wystarczająco duże i skierowane do góry. Juno to bulwiasta roślina z dwurzędowymi, raczej grubymi korzeniami. Większość gatunków tego kwiatu ma mocno zakrzywione liście w kształcie miesiąca, działka są mniejsze i patrzą w dół.
Większość gatunków Juno jest bardzo dekoracyjna, mogą bardzo dobrze rosnąć w dolinach, a więc w górach, na granicy śniegu z alpejskimi łąkami. Wiosną roślin pojawiają się w lutym - marcu. Pod koniec zimy jednym z pierwszych, którzy odkryli kwiaty, jest Juno Nicolai. Pod koniec marca kwiaty zostają ujawnione na treadencie Juno (Juno narbutii), Y. bleached (Juno subdecolorata), J. Forster. W połowie wiosny Juno zastępuje kwiaty (Juno vicaria), Y. Orchid (Juno orchioides), Y. Blue (Juno coerulea), aw drugiej połowie kwitnie Juno.
Kwiaty Juno znajdują się w kątach liści, a każdy kwiat pokrywają dwa przylistki. Zwykle na roślinie jest od trzech do pięciu kwiatów. Pierwszy otwiera górny, a po pewnym czasie kwiaty znajdujące się poniżej zaczynają się otwierać. Rozkwit każdego z nich trwa od dwóch do trzech dni, a całe kwitnienie trwa nie dłużej niż 10 dni. W tej chwili w Juno jest dużo pszczół, ponieważ kwiaty wydzielają dużą ilość nektaru i pyłków.
Od ujawnienia pierwszego kwiatka do końcowego dojrzewania nasion minie około miesiąca. Nasiona tych roślin wysiewa się jesienią, ponieważ kiełkowanie wymaga dość długiego czasu i niskich temperatur.
Gdy wyhoduje się z nasion, Juno kwitnie za kilka lat. Również ta roślina rozmnaża się dzieląc cebulki. Jak wszystkie małe, najlepiej Yunon sadzić w grupach po 4-6 sztuk. W tym przypadku roślina szybciej się korzenia i mnoży lepiej.
Co najważniejsze, Juno kwitnie w otwartych, dobrze oświetlonych pomieszczeniach. Do gleby roślina jest dość mało wymagająca. Ponieważ w przyrodzie Juno rośnie z bardzo małą ilością wilgoci, należy ją podlewać bardzo ostrożnie, aby cebulki nie zaczęły gnić.
Robiąc rabaty, rabatok i wzgórza alpejskie Juno dobrze sadzone są na małą skalę, a także tulipany, żonkile, hiacynty i rośliny okrywowe.
