Już tylko jedna nazwa gatunku imbiru - leczniczy imbir - mówi, że roślina ta ma wiele przydatnych właściwości. Początkowo imbir rósł w południowej Azji, ale teraz na wolności nie można go tam znaleźć. Dziś imbir uprawia się wszędzie: na Cejlonie, Jamajce, Barbados, w Chinach, Indiach, Australii, a także w wielu krajach europejskich w określonych warunkach. Ciekawy fakt w historii uprawy imbiru, że to on stał się pierwszą przyprawą, która zaczęła rosnąć w Ameryce i szybko się przyzwyczaiła.

Imbir jest wieloletnią rośliną z rodziny imbiru. Krawędzie kwiatów są w kolorze fioletowym, podczas gdy same przypominają orchidee. Dlatego w niektórych krajach, na przykład w Holandii, imbir jest hodowany jako roślina doniczkowa. Korzenie rośliny są konsumowane. Ludność krajów wschodnich głównie robi imbir do przyprawiania różnych potraw, ale Japończycy jedzą imbir między posiłkami, wiedząc, że ma pozytywny wpływ na układ trawienny. Oczywiście, dziki imbir nie nadaje się do obróbki, a nie do produkcji przypraw. Do tych celów potrzebujesz specjalnie wyhodowanego imbiru.

Chłopska gorczyca, korzeń pieprzu, leśna rzodkiewka, trawa mięsna - tak ludzie nazywają tę cudowną roślinę, która pochodzi z południowej Europy. Chrzan należy do rodziny kapustowatych. Będąc skromnym przedstawicielem flory, uwielbiał go nie tylko specjalista od kuchni za swój specyficzny, płonący smak, ale także przez tradycyjnych uzdrowicieli, a nawet oficjalną medycynę. Na przykład we Francji chrzan jest oficjalnym surowcem leczniczym.

Ludzie od czasów starożytnych wiedzieli o dobroczynnych właściwościach chrzanu, więc rośnie on dzisiaj w każdym ogrodzie. Co jest więc cudownego w tym pozornie niepozornym korzeniu i jego równie skromnej części gruntowej?

Spróbujmy obliczyć, ile elementów odkrytych przez Mendelejewa można znaleźć w chrzanie. Skład chemiczny chrzanu jest bardzo bogaty: żelazo, fosfor, sód, potas, magnez, wapń, siarka, chlor, miedź, aluminium, mangan. W tej roślinie znajdują się również kwasy organiczne, mono- i disacharydy, woda, kwasy tłuszczowe (nienasycone), tłuszcze, węglowodany, białka, cukier, skrobia, substancje azotowe (arginina, asparagina) i inne.

Orzech to mocne drzewo o dobrych proporcjach. Ani wysoki, ani niski, stoi z reguły na prostym, mocnym pniu w lesie lub na równinie. Z biegiem czasu jego kora zmienia się - gładka i srebrna w młodości, staje się biała i przygasa z wiekiem, a następnie zapada się, gdy drzewo się starzeje. Drzewo orzecha żyje 150 - 200 lat, niektórzy mówią, że 300, a może więcej.

Orzech włoski, zwany także Królewskim lub Europejskim, jest najczęściej spotykany we Francji. Jest to jedyny przedstawiciel rodziny orzechów, która mnoży się przez rozpraszanie nasion. Jego wysokość powoduje szacunek - korona osiąga 20 - 25 metrów, silne i luźne gałęzie wyginają się w górę. Liście, początkowo różowawe, stają się ciemnozielone na górze i lżejsze w dół, składają się z 5-9 liści o długości od 6 do 15 cm. Liście orzecha włoskiego są bardzo grube, liście rosną powoli, a na wiosnę pojawiają się najświeższe. Eksperci twierdzą, że jego pąki są wylewane później niż inne drzewa, których liście już się rozkwitły. One też należą do pierwszych.

Koźla noga lub koziej nogi, Galega officinalis, jest zielną byliną, która należy do rodziny strączkowych. Jego wysokość może sięgać 90 cm, kozioł ma wiele gałęzi prostych łodyg z gęstym ulistnieniem, taproot, liście są niesparowane, z priluskami, petiolate, posiadające 5 - 10 par liniowo lancetowatych liści, spiczastą końcówkę i sięgającą 20 cm długości. Kwiatostany wznoszą się w postaci grubych racemów o długości do 25 cm, które rozciągają się od zatok liściastych. Niebieskie lub szaro-purpurowe kwiaty mają nieregularną, typową strukturę ćmy. Owoce to fasole wielopoziomowe pionowe, sięgające 4 cm i mające podłużne zagłębienia po obu stronach. Zielonkawo-żółte nasiona są gładkie, kruche. Kwitnienie koziego mleka trwa od czerwca do sierpnia, a czas dojrzewania owoców to sierpień-wrzesień.

Kozlyatnik leczniczy dystrybuowany na Ukrainie (Krym, Karpaty, region Dniepru), w europejskiej południowej części Rosji (Morze Czarne, dolna Wołga), na Kaukazie, w Mołdawii. Rośnie w dolinach i wzdłuż rzek i potoków, w pobliżu staruszek, na łąkach, wśród krzewów, wzdłuż skraju lasu, w lasach bukowych, a także w stepach górskich, wzdłuż belek i wzdłuż dróg.

W walce z przeziębieniami w aptekach sprzedawano dużo pieniędzy i narkotyków. Należą do nich krople na nos, syropy na kaszel, tabletki musujące i proszki do infekcji wirusowych i grypy oraz wiele innych. Ale rośliny pozostają wiernymi pomocnikami w leczeniu przeziębienia. Najsłynniejsze z nich to podbiał, tymianek, koniczyna, oregano, skrzyp polny, eukaliptus, dziki rozmaryn, nagietek, rumianek, ziele dziurawca, słodka flaga, fiołek i inne. Ich działanie w niektórych przypadkach przekracza preparaty chemiczne. Na przykład oregano i słodka koniczyna nie tylko łagodzą, łagodzą ból, ale mają również właściwości przeciwzapalne i wykrztuśne.

Jest bardzo przydatny w leczeniu zapalenia oskrzeli i astmy oskrzelowej, a także gruźlicy hyzopu, która łagodzi i zapobiega procesom zapalnym w układzie oddechowym. Sage łagodzi gromadzenie plwociny, a nagietek z powodzeniem stosuje się w leczeniu bólu gardła. Dobrze jest robić inhalacje dla chorób układu oddechowego za pomocą nebulizatora. Zioła do przygotowania płynu do inhalacji są gotowane lub podawane we wrzącej wodzie, napary ziołowe są również stosowane jako napój niezależny zamiast herbaty.

Dill - jedna z najpopularniejszych i najpopularniejszych roślin warzywnych na Ziemi. Dill uprawiany jest na prawie wszystkich kontynentach, zarówno na otwartym, jak i chronionym terenie.

Dill (z greckiego "anetonu", pachnący, pachnący) zaczął być uprawiany jako roślina warzywna na wybrzeżu Morza Śródziemnego iw Indiach.

Koper jest cenny ze względu na jego właściwości aktywujące. Zioła koperkowe są bogate w witaminę C (60 - 240 mg na 100 g produktu), a także karoten (5 - 10 mg na 100 g produktu). Ponadto koper zawiera takie witaminy: PP - 0,5 - 0,7 mg na 100 g produktu, B1 - 1,5 mg, B2 - 0,35 mg, B6 - 0,2 mg. Zawiera kwas foliowy (0,25 mg na 100 g produktu) i kwas pantotenowy. Dill jest również bogaty w pigmenty: chlorofil i ksantofil.

Irga rośnie w dzikiej i dekoracyjnej formie. Ponieważ czasami występuje w lasach, a do jego smaku w środkowym i północnym pasie, czasami jest nazywany leśnymi winogronami. Inną popularną nazwą są północne rodzynki. Owocem irgi jest jabłko o wielkości i wyglądzie podobnym do jagód. Owoce zbiera się w szczotki, kolor owoców - od czerwono-fioletowego do czarnego. Miąższ owoców jest aromatyczny, soczysty i słodki. Irga cenna jako roślina lecznicza. W przetworzonej postaci owoce mają masę smaku i wartości odżywczych. Do celów leczniczych należy używać owoców, kwiatów, liści i kory.

Przydatne właściwości owoców, soków i jagód z irgi

Cały bukiet witamin i kwasów w owocach irgi to witamina B, prowitamina A, witamina C, flawanol, przeciwutleniacz, który jest przeciwutleniaczem i eliminuje działanie choroby Alzheimera, garbników, kobaltu, miedzi i ołowiu w postaci mikroelementów. Oprócz multiwitamin w owocach dużo beta-sitosterolu, który wydala cholesterol, źródła chorób sercowo-naczyniowych, a także miażdżycy. Jest to jego jakość i służy do zapobiegania żylakom. Witamina P zawarta w jagodach zwiększa elastyczność i wzmacnia ściany naczyń krwionośnych, co stanowi zapobieganie zawałowi mięśnia sercowego.