Koronuje grupy
Liczne formy koron można podzielić na dwie duże grupy: naturalne lub zwykłe korony sferyczne i sztuczne. Istnieje opinia o potrzebie alokacji w specjalnej grupie form pośrednich, tak zwanej naturalnie sztucznej lub ograniczonej naturalnej (wolna paleta w kształcie wrzeciona, itp.). Jednak podział na trzy grupy jest nie mniej warunkowy niż dwa, ponieważ nie ma ściśle naturalnych form korony w sadownictwie, wszystkie są do pewnego stopnia sztuczne. Dlatego podaje się ogólnie przyjęty podział na dwie grupy z przydziałem odpowiednich podgrup.
Korony naturalne (ulepszone - naturalne lub wolno rosnące) nazywane są takimi koronami, podczas których drzewo owocowe zachowuje formę zbliżoną do naturalnej charakterystyki rasy i odmiany. Zadaniem rolnika jest regulacja liczby i siły wzrostu gałęzi i umieszczania ich w kosmosie.
Naturalne korony dzielą się na liderowe, formowane za pomocą centralnego przewodnika, korony bez lidera - bez środkowego przewodnika i pośrednich, w których centralny przewodnik jest wycinany po ułożeniu wymaganej liczby gałęzi lub gdy drzewo osiągnie określoną wysokość.
Ze względu na rozmieszczenie gałęzi naturalne korony dzielą się również na sznury haczykowe i niskopoziomowe.
Sztuczne typy koron są tworzone przez umieszczanie i zabezpieczanie gałęzi w określonej kolejności i pozycji. Odchylenia od norm są możliwe tylko w pewnych granicach, które są bardzo ograniczone w przypadku klasycznych i stosunkowo dużych dla nowoczesnych koron sztucznych. Sztuczne korony (nowoczesne i klasyczne) mogą być płaskie i zaokrąglone w rzucie.
Shtamba wyróżnia się wysokimi drzewami shtambic (shtamb ponad 150 cm), sredneshtambovye (80-150 cm), niskimi łodygami (50-80 cm) i krzaczastymi (mniej niż 40 cm).
Shtamb często narażony na oparzenia i mróz. Dlatego powinien być niski. Zalecana wysokość shtamby 40-60 cm
