Większość krzewów ozdobnych w strefie umiarkowanej kwitnie wiosną - wczesnym latem. I bardzo niewiele, ale głównie hortensje, kwitną późnym latem - jesienią. Nigdy więcej pięknych krzewów niż Hortensja paniculata (Hortensja paniculata). Niesamowita koronka białych sztucznych kwiatów (prawdziwe kwiaty ukryte w środku, nie są widoczne) sprawia wrażenie niesamowitego piękna i delikatności.

Zakład jest na ogół bezpretensjonalny i nie jest tak trudny w technologii rolniczej. Najważniejszą rzeczą jest prawidłowe sadzenie roślin i prawidłowe cięcie. Po pierwsze, dla udanej uprawy tej hortensji potrzebujesz słonecznego miejsca. W zacienionym miejscu hortensja paniculata będzie dobrze rosnąć, ale będzie bardzo późno, by rozkwitnąć. Dlatego powinien być sadzony w otwartym, ciepłym, słonecznym miejscu. Do sadzenia hortensji paniculata trzeba przygotować duży otwór - o średnicy około 80 cm i tej samej głębokości, choć może być więcej. Ale już duża roślina jest zasadzona w tak dużej jamie z żyzną ziemią. Dlatego też, gdy kupisz dużą kopię, hortensja powinna być sadzona na specjalnym łóżku hodowlanym i uprawiana przez 2-3 lata do większego stanu, a dopiero potem sadzona w dużym, przestronnym otworze. Nie jest konieczne, aby dół był bardzo głęboki, hortensja korzeni panikulicznych równomiernie rozłożyła się na szerokość i głębokość, dlatego wystarczy 80 cm.

Żadna z krzewów i roślin drzewiastych w północnych i umiarkowanych strefach całego świata nie może być porównywana pod względem piękna i obfitości kwitnienia z bzem. Prawdopodobnie z tego powodu roślina ta jest tak kochana przez wszystkie ludy północne, które nie mogą wyhodować rododendronów lub niewiarygodnie pięknych bujnych tropikalnych roślin. Lilac po prostu ratuje naszych ogrodników, więc jest ich tak wiele w naszych ogrodach.

Ale tak rzadko zdarza się znaleźć dobrze utrzymaną kopię bzu w ogrodzie. Wydaje nam się, że bzy rosną bardzo łatwo i nie trzeba o nie dbać, ale tak nie jest. Aby lili wyglądał dobrze, wymaga bardzo uważnej uwagi.

Lilak można rozmnażać na różne sposoby. Najczęściej rozmnaża się ją poprzez nakładanie warstw, które pojawiają się na poziomie systemu korzeniowego, a czasami oddalają się od rośliny o 1 - 1,5 metra.

Cudowną rośliną krzewiastą jest berberys. Berberys ma wiele gatunków, ale, niestety, większość z nich przytłacza bardzo źle w klimacie umiarkowanym. Najprostszym i najbardziej dekoracyjnym z nich jest Berberis vulgaris . Berberys jest bardzo plastyczny, nadaje się również do zmiany kształtu i może być uprawiany zarówno w formie drzewa, jak i krzewu.

Berberys - zaskakująco stabilna i bezpretensjonalna roślina. Berberys może rosnąć na prawie każdej glebie. Świetnie rośnie nawet na najbiedniejszych piaszczystych glebach i jest bardzo odporny na suszę. Być może roślina ta czuje się źle tylko w zacienionych miejscach na bardzo wilgotnej, bogatej glebie. W takim przypadku jest często uszkadzany przez mączniaka prawdziwego. Jeśli rośnie w słonecznym miejscu i na ubogich glebach, będzie miał bardzo jasny kolor liści i prawie nie wymaga opieki. Wystarczy zasadzić go raz na mniej lub bardziej przyzwoitej ziemi.

Kiedyś docenialiśmy rośliny dla dużych kwiatów, pożądane jest, aby były również frotte. Ale w rodzaju chubushnika "Avalansh" ("Avalanche") kwiaty są bardzo małe, niepozorne i raczej wyblakłe, ale jest ich dużo. Również ta roślina ma bardzo małe liście. Faktem jest, że ta odmiana wywodzi się od Chubushnik o małych liściach (P. microphyllus). Oprócz ogromnej ilości kwiatów ten chubushnik ma niezwykły zapach truskawek. Ta cenna, wspaniała odmiana i krój nie jest szczególnie warta tego. Jest tak silnie rozgałęziony, że można go kroić w formie kuli, wykonywać z niej żywopłoty i okresowo usuwać tylko najstarsze, złe pędy. W małych odmianach drobnolistnych nie jest konieczne wykonywanie corocznego, dokładnego cięcia, co ma miejsce w przypadku odmian o dużych kolorach.

Po pierwsze, Chubuszniki uwielbiają rosnąć w miejscach słonecznych i zacienionych. Ale w zacienionych miejscach kwitną gorzej. Dlatego konieczne jest sadzenie ich na otwartych przestrzeniach lub na lekkim pritenke. Chubuszniki dobrze rosną tylko na bogatych żyznych glebach. Gleby mogą być lekko kwaśne, lekko zasadowe, neutralne - to nie jest takie ważne. Ważne jest, że mają wysoką próchnicę. Na ubogich piaszczystych glebach Chubuszniki nigdy nie staną się piękne.

Chubuszniki są bardzo odporne na suszę, ale nie oznacza to, że powinny być celowo pozbawione wilgoci. W czasie aktywnego wzrostu muszą być obficie podlewane i jednocześnie karmione. Zacznij karmić gibushnika potrzebnego od momentu wzrostu. Jak tylko na wiosnę spędzisz przycinanie po zimie - usuń zamrożone pędy, w tym momencie powinieneś je dobrze podawać za pomocą ogólnego nawozu mineralnego, albo za pomocą gnojowicy, albo nawet nawozu azotowego.

Bardzo ważne drugie karmienie, które odbywa się po kwitnieniu. Kiedy po kwitnieniu przycinasz, konieczne będzie ponowne podawanie haczyka za pomocą ogólnego nawozu mineralnego.

Północna natura nie rozpieszcza nas kwitnącymi krzewami. Po liliowym zniknięciu, inna bardzo ukochana roślina - jaśmin - kwitnie. Ale w rzeczywistości nasze jaśminki nie rosną. Jaśminy mogą kwitnąć tylko w subtropikalnych i tropikalnych regionach globu. Roślina, którą z miłością nazywamy jaśminem, nazywa się łacińskim Philadelphus (Philadelphus), a po rosyjsku - Chubushnik, ponieważ służyła do robienia fajubców do wędzenia rur z wydrążonych pędów tej rośliny.

Łącznie rośliny te mają około 50 gatunków. Wszystkie te rośliny są krzewami, nigdy nie są drzewami i są bardzo blisko siebie. Są to bardzo podobne formy z kilkoma wyjątkami. A wszystkie te 50 gatunków rosną w umiarkowanej i ciepłej strefie umiarkowanej Ziemi. Nie istnieją ani w zimnych strefach, ani w strefach tropikalnych. Większość gatunków, które uprawiamy, oraz większość odmian, które wyewoluowały z tych gatunków, kiedyś wyrosła w południowej Europie, Europie Środkowej, Ameryce Północnej, ale nie w kole podbiegunowym. Dlatego roślina ta nie jest tak odporna na zimę.

Formy ogrodowe niebieskiego świerka lub kolczastego świerku można również rozmnażać przez cięcie.

Najlepsze sadzonki do sadzenia to boczne pędy roczne o wymiarach 7-10 cm, z małym wierzchołkowym pączkiem, z gałęzi drugiego i trzeciego rzędu. Są one obcięte obcasem lub odcięte i wyczyszczone nożem. Sadzonki są zbierane wczesną wiosną (kwiecień) podczas wiosennego przepływu soków. Sadzonki dłuższe niż 10 cm długości nie powinny być brane do ukorzeniania, ponieważ mają dużą, dobrze rozwiniętą nerkę, która od razu zaczyna rosnąć i daje kiełki, które pochłaniają dużo plastycznych substancji ze szkodą dla tworzenia korzeni.

Sadzonki sadzi się w piasku na głębokość 1,5 cm i natryskuje. W ciągu pierwszych 2-3 tygodni należy odcień sadzonek w ciągu dnia, nasycić powietrze parami, rozpylając ściany i podłogę szklarni i często rozluźniając podłoże. Gdy temperatura powietrza wzrośnie, szkło powinno zostać wybielone, a sadzonki powinny być dodatkowo ogolone. W nocy, gdy temperatura spada poniżej +18 ° C, przykryj szybę matami.